Wiele smutnych słów musiałabym napisać aby odtworzyć wydarzenia ostatnich dni. Nie chcę tego bo wpędzam się tylko w podły nastrój. Potrzebujemy Waszej pomocy aby zmieniać ten świat. mówić trzeba wszem i wobec o potrzebie zapewniane zwierzakom opieki godziwej. Nie możemy w tym względzie liczyć na urzędników ( pomijam naszą gminę ) . większość z zasiedziałych na stołkach nie jest zainteresowana rozwiązaniami jakie są powszechnie stosowane. Nie pojadę więcej na takie spotkania, bo czuję, że czas straciłam i wiele mi umknęło. Wdzięczna jestem Ewelinie za towarzystwo. Więcej od niej się nauczyłam przez te parę godzin. Dobrze, że do końca dzień nie był stracony.
Samotność i bezradność - to czuję najdotkliwiej i stan ten przetrwać muszę.
Odwiedziłyśmy wczoraj przy okazji wycieczki do Koszalina schronisko w Sosnowicach , realizując tym samym nasze długotrwale pragnienie. Dość przytulne to miejsce i jak Ewelina powiedziała tylko dwa psy mówiły do niej - weź mnie do domu. Schronisko przepełnione nie jest, panuje tam lad i porządek. Obsługa dba o dobrostan psiaków .
Moją uwagę przykuł mieszaniec sznaucera olbrzymiego, kilka maluchów w wieku ok. 6 miesięcy i karmelowy szorstkowłosy, przerażony piesek. Popłakałam się.
Każdemu komu przyjdzie do głowy zakup zwierzaka, zwłaszcza z pseudo hodowli , polecam wyjazd do schroniska . Nie wyjdziecie z pustymi rękoma .
Pamiętajcie i myślcie o nas i naszych podopiecznych. Potrzebujemy dobrej energii aby podtrzymać entuzjazm, aby płomienie które w nas się tlą nie zgasły z powodu głupoty i bezduszności ludzkiej .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz